Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wołominie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1303/19

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

D. J.

W dniu 29 sierpnia 2019 roku w siedzibie Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w W., woj. (...), obiecał udzielić osobie pełniącej funkcję publiczną inspektorowi R. C. (1) w związku z pełnieniem tej funkcji, korzyści majątkowej w wysokości 10 000 złotych.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

D. J. (w dalszej części uzasadnienia D. J.) prowadził prywatną inwestycję, polegającą na budowie domu w M.. Niezależnie od powyższego był osobą prowadzącą developerską działalność gospodarczą na terenie powiatu (...). Był osobą identyfikowalną dla urzędników Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w W. ( (...)).

R. C. (1), T. W. oraz C. R. byli pracownikami Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w W., wszyscy trzej pracowali w jednym pokoju.

W dniu 29 sierpnia 2019 r. około godz. 15:00 D. J. przyszedł do siedziby Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w W., aby przedstawić dokumenty potwierdzające odlesienie jego nieruchomości. Był to dzień przyjęć interesantów, z tym że przyjęcia odbywały się tylko do godz. 12:30. R. C. (1) zdecydował się jednak przyjąć D. J., pomimo, iż był w pokoju sam, a funkcjonowała w (...) niepisana zasada, że w pokoju powinien być przynajmniej jeszcze jeden pracownik w czasie przyjęcia interesanta. R. C. (1) wykonał kserokopię dokumentacji dostarczonej przez D. J., a następnie dołączył ją do akt postępowania. Odbyła się też rozmowa na temat tej sprawy. Spotkanie to trwało do około godz. 15:45.

Po jego zakończeniu, do pokoju powrócili T. W. oraz C. R.. Wówczas R. C. (1) powiedział im, że D. J. zaproponował mu kwotę 10 000 zł za załatwienie jego sprawy, przy czym nie powiedział na czym miałoby polegać to załatwienie sprawy. R. C. (1) nie sporządził od razu notatki służbowej z tego zdarzenia. Zrobił to następnego dnia, tj. 30 sierpnia 2019 r., kiedy wykonał notatkę służbową, w której wskazał, że D. J. poprosił go, aby zajął się jego sprawą oraz zaproponował mu 10 000 zł żeby to załatwić. R. C. (1) powyższą notatkę przekazał Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru B. w W. M. C. około godz. 16:00 w dniu 20 sierpnia 2019 r. a zatem blisko dobę po spotkaniu z oskarżonym.

M. C., w związku z treścią tej notatki, w dniu 2 września 2019 r. za pośrednictwem poczty nadała do Komendy Powiatowej Policji w W. zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa z art. 229 § 1 k.k. przez D. J..

wyjaśnienia D. J.

31, 53-54

zeznania M. C.

5v., 54v.-57v.

zeznania T. W.

13v., 124-126v.

zeznania C. R.

19v., 142v.-143v.

częściowo zeznania R. C. (1)

16v.-17, 126v.-130v.

zawiadomienie

1

notatka służbowa

2

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

D. J.

W dniu 29 sierpnia 2019 roku w siedzibie Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w W., woj. (...), obiecał udzielić osobie pełniącej funkcję publiczną inspektorowi R. C. (1) w związku z pełnieniem tej funkcji, korzyści majątkowej w wysokości 10 000 złotych.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

W trakcie rozmowy D. J. poprosił R. C. (1), aby zajął się jego sprawą, ponieważ on sam nie ma już siły jej prowadzić. W tym celu D. J. zaproponował R. C. (1) 10 000 zł oraz chciał się gdzieś umówić. D. J. poprosił również R. C. (1) o podanie numeru telefonu. R. C. (1) podał swój służbowy numer.

zeznania R. C. (1)

16v.-17, 126v.-130v.

notatka służbowa

2

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia D. J.

Przystępując do oceny wyjaśnień oskarżonego, pamiętać należy, że z samego ukształtowania zasad procesu karnego, w stopniu szczególnym z zasady domniemania niewinności wynika, że dla honorowania wyjaśnień oskarżonego nie są konieczne dowody na ich potwierdzenie, a wystarczy brak wiarygodnych dowodów przeciwnych (vide: wyrok SN z dnia 16 grudnia 1974 r., sygn. Rw 618/74, OSNKW 1975, z. 3-4, poz. 47). W ocenie Sądu przeprowadzone w sprawie postępowanie karne nie dostarczyło takich dowodów, które w sposób jednoznaczny i pewny, a przez to nie budzący wątpliwości, pozwoliłby na zakwestionowanie stanowiska wyrażonego przez D. J., że nie dopuścił się popełnienia zarzuconego mu czynu. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego albowiem są konsekwentne i stanowcze.

zeznania M. C. T. W. oraz C. R.

U podstaw poczynionych przez Sąd ustaleń faktycznych nie legły dowody z zeznań świadków M. C., T. W. oraz C. R.. Nie byli oni bowiem bezpośrednimi świadkami zdarzenia będącego przedmiotem niniejszego postępowania oraz nie mieli o nim żadnej wiedzy, oprócz tej, którą czerpali z relacji R. C. (1). Jednocześnie zarówno T. W. oraz C. R. potwierdzili, że w dniu 29 sierpnia 2019 r. wyszli gdzieś razem, pozostawiając w pokoju samego R. C. (1), który po powrocie powiedział im, że D. J. zaproponował mu 10 000 zł za "zajęcie się sprawą". Z kolei M. C. potwierdziła, że R. C. (1) przyszedł do niej w dniu 30 sierpnia 2019 r. i przedstawił jej, jako bezpośredniej przełożonej, notatkę służbową, w której wskazał, iż D. J. poprosił go żeby zajął się sprawą, ponieważ on ma już dość tego załatwiania i dlatego proponuje mu za to 10 000 zł.

Mimo tego depozycje ww. świadków w powyższym zakresie Sąd uznał za prawdziwe, ponieważ znajdują potwierdzenie w zeznaniach R. C. (1), wszyscy ww. świadkowie swe zeznania oparli o zasłyszane od R. C. informacje dotyczące rzekomego przestępstwa. To że zeznania tych świadków nie posłużyły za materiał dowodowy pozwalający na ustalenia faktyczne, nie czyni ich w sposób bezpośredni zeznaniami nieprawdziwymi, choć odrębnego wyjaśnienia wymagać będzie kwestia czasu0godziny, w której oskarżony miał przyjść do (...) i spotkać się z R. C., co zostanie podniesione niżej.

częściowo zeznania R. C. (1)

Zeznania R. C. (1) Sąd uznał za wiarygodne jedynie w zakresie, w jakim wskazał on okoliczności w jakich D. J. przyszedł do niego, aby dostarczyć dokumentację, w momencie kiedy w pokoju był sam. Powyższe koresponduje zarówno z dowodami z dokumentów, zeznaniami świadków, a także wyjaśnieniami oskarżonego.

zawiadomienie

oraz notatka służbowa

Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności, dla których można byłoby zakwestionować wiarygodność dokumentów zgromadzonych w sprawie i ujawnionych w toku rozprawy głównej, w tym przede wszystkim zawiadomienia M. C.. Zawiadomienie to w żaden sposób nie potwierdza, że D. J. dopuścił się zarzuconego mu czynu. M. C. po powzięciu informacji od R. C. (1) oraz otrzymaniu od niego notatki służbowej, zobowiązana była jedynie do złożenia zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa z art. 229 § 1 k.k., co uczyniła.

Sąd nie kwestionował faktu sporządzenia ww. notatki służbowej.

Także inne dokumenty zgromadzone w niniejszej sprawie, a zaliczone przez Sąd do materiału dowodowego, oprócz notatki służbowej R. C. (1), której wiarygodność omówiona zostanie w dalszej części uzasadnienia, nie wskazują na winę oskarżonego w zakresie czynu zarzucanego mu w akcie oskarżenia.

Nadmienić również należy, że żadna ze stron dokumentów tych nie kwestionowała.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

zeznania R. C. (1)

Wątpliwości co do ich wiarygodności wzbudziła część zeznań R. C. (1). Podnieść należy, że zeznania tego świadka są jedynym dowodem wskazującym na popełnienie przez D. J. zarzucanego mu czynu. Brak jest świadków przedmiotowego zdarzenia, którzy potwierdziliby, że oskarżony obiecał udzielić osobie pełniącej funkcję publiczną inspektorowi R. C. (1) w związku z pełnieniem tej funkcji, korzyści majątkowej w wysokości 10 000 zł. R. C. (1) nie przedstawił żadnego obiektywnego dowodu, który mógłby potwierdzić przedstawioną przez niego wersję, zaś fakt napisania notatki służbowej oraz poinformowanie bezpośredniego przełożonego, że oskarżony D. J. mógł dopuścić się czynu zabronionego, dopiero następnego dnia, po upływie niemal 24 godzin od rzekomego przestępstwa, wskazuje, iż R. C. (1) nie przejął się w żaden sposób, rzekomą próbą skorumpowania urzędnika publicznego. Znamienne jest to, że jak sam wskazał "to nie była sprawa na cito". W ocenie Sądu doświadczenie życiowe oraz zasady logicznego rozumowania pozwalają na stwierdzenie, że gdy osoba pełniąca funkcję publiczną otrzymuje obietnicę udzielenia korzyści majątkowej w związku z pełnieniem tej funkcji, to natychmiast informuje o tym fakcie swojego przełożonego, chociażby po to, aby zabezpieczyć się przed ewentualnymi domysłami, czy nawet oskarżeniami pod swoim adresem. Trudno jest zatem logicznie wytłumaczyć tak „spokojne” podejście do tej sprawy przez świadka R. C.. Wygląda to niemal tak, jakby co najmniej raz dziennie otrzymywał taką korupcyjną propozycję , którą opisuje następnie w Notatkach Służbowych ale robi to bez żadnych emocji ,zgodnie z wyznaczonymi przez siebie zadaniami – priorytetami. Świadek zeznając przed sadem zanegował fakt częstego otrzymywania tego typu „propozycji” wskazując nawet , że była to pierwsza bezpośrednia próba jego skorumpowania. To świadczy więc o tym, że jego działania w przedmiotowej sparwie sa zupełnie niezrozumiałe, zwłaszcza wobec informacji jaką podał zeznając przed sądem, że nie spopżądził noattaki w dniu kiedy miało dojść do zdarzenia bo było już około godz. 16:00 i kończył właśnie pracę. Nie znalazło tez potwierdzenia twierdzenie świadka, ze sporządził te notatkę następnego dnia pracy o godz. 08:00 albowiem jak zeznała M. C. – bezpośrednia przełożona świadka, notatka służbowa opisująca rzekome przestępstwo dotarła do niej około godz. 16:00 następnego dnia po zdarzeniu. Te elementy ułożone w całość pozwoliły sądowi na ocenę zeznań R. C., którym w tym zakresie nie można była dać wiary i uznać, że opisana w notatce sytuacja próby wręczenia korzyści majątkowej funkcjonariuszowi publicznemu miała miejsce.

Za mało wiarygodne Sąd uznał również twierdzenia R. C. (1), iż oskarżony D. J. poprosił go o numer telefonu, ponieważ jak stwierdził sam oskarżony, mógł sobie sprawdzić ten numer w Internecie. Ponadto, jak wynika z zeznań R. C. (1), oskarżony nigdy do niego nie zadzwonił, co w okolicznościach wskazanych przez świadka R. (...) z których miałoby wynikać, że oskarżony proponował mu wręczenie korzyści majątkowej nie jest logiczne. W ocenie Sądu działania R. C. (1) wskazują na chęć zaszkodzenia oskarżonemu, choć trudno było ustalić konkretny powód takich działań. Nie zmienia to jednak faktu, że twierdzenia świadka C. w żadnym wypadku nie są poparte jakimikolwiek obiektywnymi dowodami wskazującymi na sprawstwo oskarżonego.

Zdaniem Sądu zeznania R. C. (1) nie korespondują z pozostałymi pozytywnie zweryfikowanymi dowodami zgromadzonymi w niniejszej sprawie, które miałyby wskazywać na winę oskarżonego.

zeznania R. C. (1), T. W. oraz C. R.

Wątpliwości co do ich wiarygodności wzbudziły zeznania R. C. (1), T. W. oraz C. R. w zakresie popełnienia zarzucanego oskarżonemu przestępstwa. Jak wynika z zeznań R. C. (1) złożonych podczas postępowania przygotowawczego, zdarzenie będące przedmiotem niniejszego postepowania miało miejsce około godziny 15:00. Następnie podczas rozprawy R. C. (1) zeznał, że ok. godz. 12:30 T. W. oraz C. R. wyszli z pokoju, zaś D. J. przyszedł do jego pokoju po godz. 15:15 i wyszedł z niego ok. godz. 15:45.

Z kolei T. W. zeznał, że przedmiotowe zdarzenie miało miejsce miedzy godz. 12:30 a 13:00, ponieważ w tym czasie był na przerwie razem z C. R.. Również C. R. potwierdził, że zdarzenie miało miejsce po godz. 12:30, zaś między godz. 15:00 - 15:45 był na swoim stanowisku pracy.

Tak duże rozbieżności w ustaleniu godziny – czasu, w jakim oskarżony przebywał w pokoju pracy R. C. (1) i ww. śwaidków jest zdaniem Sądu przejawem niewiarygodności zeznań w tym zakresie. Na tę niewiarygodność wskazuje też brak logiki, albowiem to że oskarżony spotkał się „sam na sam” z R. C. (1) jest niekwestionowane w stosunku do przyjętej praktyki w (...), że interesanci są obsługiwani w obecności co najmniej jednego pracownika, nie licząc oczywiście tego, który wykonuje tę obsługę. Skoro spotkanie oskarżonego z R. C. miało odbyć się w godzinach około 15:00 – do 15:45, to jak wytłumaczyć nieobecność w pokoju świadków T. W. oraz C. R., którzy winni wtedy świadczyć pracę. Powstała zatem w tym zakresie wątpliwość, której usunięcie nie jest możliwe. Aż nazbyt jaskrawo w tym przypadku jawi się obraz „ wyreżyserowania” tego zdarzenia , przy czym „aktorzy” spektaklu – pracownicy (...) nie dość dokładnie nauczyli się swych „ról”.

notatka służbowa

W ocenie Sądu treść notatki służbowej sporządzonej w dniu 30 sierpnia 2019 r. przez R. C. (1) nie została w niniejszym postępowaniu w żaden sposób uprawdopodobniona. R. C. (1) wskazał w ww. notatce, iż podczas rozmowy o sprawie "Pan J. poprosił żebym się nią zajął, on daje mi 10 tysięcy żeby to załatwić, bo on ma dość tego załatwiania i jak trzeba to się umówimy gdzieś żeby omówić", co jak wskazano wyżej, nie zostało w żaden sposób udowodnione, ani nawet uprawdopodobnione.

Trzeba jeszcze w tym miejscu dodać, że faktem znanym sądowi z urzędu jest to, że postępowania toczące się wówczas w (...) W. dotknięte były przewlekłościami i nieprawidłowościami. Informacją publiczną – przedstawianą także w mediach były masowe zatrzymania pracowników (...) przez odpowiednie służby Państwa Polskiego powołane do zwalczania także procederów korupcyjnych. Niektórzy z pracowników (...) ( wśród nich także niektórzy świadkowie z niniejszej sprawy) oraz klienci (...) W. (głównie developerzy) otrzymali zarzuty i skierowano wobec nich akty oskarżenia do sądu.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Uniewinnienie

I.

D. J.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Przedstawione w poprzedniej części niniejszego uzasadnienia okoliczności powodują, iż niemożliwe jest jednoznaczne przyjęcie, by oskarżony D. J. dopuścił się zarzucanego mu czynu zabronionego. W tym miejscu, odwołując się do specyfiki postępowania karnego zaznaczyć trzeba, że istota domniemania niewinności sprowadza się jak wiadomo do tego, że oskarżony jest w procesie karnym niewinny, a przeciwne musi mu być udowodnione, przy czym związana ściśle z domniemaniem niewinności zasada in dubio pro reo w art. 5 § 2 k.p.k. nakazuje rozstrzygnąć nie dające się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego. Oznacza to, że udowodnienie winy oskarżonemu musi być całkowite, pewne, wolne od wątpliwości ( wyrok SN z dnia 24.02.1999 r., Prok. Pr. 1999/7-8/11). Nie znalazło to jednak odzwierciedlenia w niniejszej sprawie.

Zgodnie z orzecznictwem zastosowanie reguły in dubio pro reo jest uprawnione wtedy tylko, kiedy przedstawione przez Sąd wątpliwości związane z rozstrzygnięciem określonej kwestii nie dają się usunąć. Oznacza to, że kwestie faktyczne rodzące wątpliwości muszą być uprzednio wszechstronnie rozważone, ilustrując przyczyny i zakres wątpliwości. Zastosowanie reguły in dubio pro reo uzasadnione jest wówczas wykazanym logicznie stanem niemożności racjonalnego rozstrzygnięcia wątpliwości ( wyrok SN z dnia 08.11.2005 r., II KK 124/05).

Wobec przytoczonych wyżej okoliczności, przy braku możliwych do przeprowadzenia kolejnych dowodów, które mogłyby ww. wątpliwości usunąć, oskarżonego D. J. należało uniewinnić od zarzucanego mu czynu, rozstrzygając wszelkie wątpliwości na jego korzyść.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k., który to przepis stanowi, że jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, w razie uniewinnienia oskarżonego lub umorzenia postępowania koszty procesu w sprawach z oskarżenia publicznego ponosi Skarb Państwa.

1Podpis